Znaczenie statusu konsumenta w sprawach frankowych.

W spra­wach fran­ko­wych istot­ne zna­cze­nie dla tzw. fran­ko­wi­czów ma sta­tus kon­su­men­ta. Ozna­cza on bowiem moż­li­wość bada­nia przez sądy umów kre­dy­tów zawar­tych w walu­cie obcej pod kątem abu­zyw­no­ści (wadli­wo­ści) ich postanowień.

Moż­na się o tym prze­ko­nać ana­li­zu­jąc wyda­ne ostat­nio przez Sąd Ape­la­cyj­ny w War­sza­wie orze­cze­nie o sygn. akt VII Aga 799/20. Jak wyni­ka ze sta­nu fak­tycz­ne­go w tej spra­wie, mał­żon­ko­wie przed­się­bior­cy zacią­gnę­li w 2007 roku kre­dyt w wyso­ko­ści 2 mln zł indek­so­wa­ny kur­sem fran­ka szwaj­car­skie­go na zakup nie­ru­cho­mo­ści komer­cyj­nej na ryn­ku wtór­nym (część nato­miast mia­ła zostać prze­zna­czo­na na spła­tę wcze­śniej zacią­gnię­te­go kre­dy­tu). Zarzu­ci­li oni umo­wie kre­dy­tu fran­ko­we­go abu­zyw­ność posta­no­wień ze wzglę­du na klau­zu­le indek­sa­cyj­ne, któ­re w dowol­ny spo­sób mogły usta­lać wyso­kość ich długu.

Sąd okrę­go­wy jed­nak sta­nął na sta­no­wi­sku, iż przed­mio­to­wa umo­wa nie jest umo­wą kon­su­menc­ką, bowiem do takie­go uzna­nia koniecz­ny jest brak bez­po­śred­nie­go związ­ku mię­dzy umo­wą a dzia­łal­no­ścią gospo­dar­czą oso­by, któ­ra ją zawar­ła. Nato­miast kre­dy­to­wa­ny budy­nek prze­zna­czo­ny był na wyna­jem i nale­żał do spół­ki, któ­rej mał­żon­ko­wie byli udziałowcami.

W ape­la­cji mał­żon­ko­wie za pośred­nic­twem peł­no­moc­ni­ka wska­za­li, iż cel kon­su­menc­ki nie ogra­ni­cza się jedy­nie do kon­sump­cji oraz nawet jeże­li kon­tra­hent przed­sta­wia się jako przed­się­bior­ca, to nie jest to rów­no­znacz­ne z uchy­le­niem jego sta­tu­su kon­su­men­ta przy zawie­ra­niu kon­kret­nej umo­wy. W spra­wę zaan­ga­żo­wał się rów­nież Rzecz­nik Praw Oby­wa­tel­skich, któ­ry poprzez peł­no­moc­ni­ka wska­zał, iż bli­ski zwią­zek stro­ny z dzia­łal­no­ścią gospo­dar­czą nie pozba­wia jej sta­tu­su kon­su­men­ta, tym bar­dziej, że sam wzór umo­wy był iden­tycz­ny jak te zawie­ra­ne przy indy­wi­du­al­nych kredytach.

Sąd Ape­la­cyj­ny w War­sza­wie posta­no­wił wstrzy­mać się z wyda­niem orze­cze­nia w przed­mio­to­wej spra­wie do cza­su wyda­nia istot­nej dla fran­ko­wi­czów uchwa­ły Sądu Naj­wyż­sze­go, jed­nak­że ter­min jej wyda­nia nie jest jesz­cze zna­ny. W związ­ku z tym pozo­sta­je nadzie­ja, iż zosta­nie osta­tecz­nie przy­ję­ta wykład­nia funk­cjo­nal­na poję­cia kon­su­men­ta, co pozwo­li sku­tecz­niej i w więk­szym zakre­sie docho­dzić rosz­czeń prze­ciw­ko ban­kom w związ­ku z kre­dy­ta­mi fran­ko­wy­mi.