„Skargi nadzwyczajne Rzecznika Praw Obywatelskich oddalone przez Sąd”

W ostat­nim cza­sie Sąd Naj­wyż­szy odda­lił dwie skar­gi nad­zwy­czaj­ne Rzecz­ni­ka Praw Oby­wa­tel­skich wywie­dzio­nych w spra­wach wyro­ków doty­czą­cych kre­dy­tów ban­ko­wych udzie­lo­nych w walu­cie CHF. Na począt­ku nale­ży wska­zać, iż obie spra­wy pozo­sta­wa­ły  
w sto­sun­ku bra­ku zależ­no­ści wzglę­dem sie­bie i doty­czy­ły innych rosz­czeń.  W jed­nej z nich Powo­do­wie doma­ga­li się zwro­tu czę­ści nie­na­leż­nie uisz­czo­nych na rzecz ban­ku kwot, nato­miast dru­gie powódz­two odno­si­ło do kwe­stii unie­waż­nie­nia umo­wy kredytowej. 

W obu przy­pad­kach sąd dokład­nie zba­dał umo­wy kre­dy­to­we docho­dząc do wnio­sku, iż mają one kon­su­menc­ki cha­rak­ter, a tak­że zwe­ry­fi­ko­wa­ne zosta­ły kwe­stie umiesz­cze­nia w nich klau­zul abu­zyw­nych.  

Pierw­sza ze skarg odno­si­ła się do nie­wła­ści­we­go zasto­so­wa­nia przez sąd pra­wa kon­su­menc­kie­go. Nie mogła ona jed­nak zostać uwzględ­nio­na przez Sąd z uwa­gi na fakt, iż co praw­da zosta­ła ona zawar­ta z kon­su­men­tem ale wyka­zy­wa­ła ona ści­sły zwią­zek z pro­wa­dzo­ną przez nie­go dzia­łal­no­ścią gospo­dar­czą, a to ze wzglę­du na fakt, iż wypła­co­ne przez bank pie­nią­dze prze­zna­czo­ne zosta­ły na sfi­nan­so­wa­nie loka­lu użytkowego. 

Dru­ga skar­ga opie­ra­ła się o zarzut rażą­ce­go naru­sze­nia art. 3851 § 1 k.c. zgod­nie, z któ­rym „Posta­no­wie­nia umo­wy zawie­ra­nej z kon­su­men­tem nie­uzgod­nio­ne indy­wi­du­al­nie nie wią­żą go, jeże­li kształ­tu­ją jego pra­wa i obo­wiąz­ki w spo­sób sprzecz­ny z dobry­mi oby­cza­ja­mi, rażą­co naru­sza­jąc jego inte­re­sy (nie­do­zwo­lo­ne posta­no­wie­nia umow­ne”. Po zwe­ry­fi­ko­wa­niu spra­wy Sąd Naj­wyż­szy nie uwzględ­nił skar­gi powo­łu­jąc się na fakt, iż wyda­jąc orze­cze­nie  sąd orze­ka­ją­cy przy­jął jed­ną z funk­cjo­nu­ją­cych w orzecz­nic­twie wykład­ni, któ­ra nie była jed­no­li­ta w tym cza­sie.