Wykształcenie Frankowiczów bez znaczenia dla abuzywności klauzul w umowie kredytu

Jesz­cze do nie­daw­na poja­wia­ły się wąt­pli­wo­ści, a w szcze­gól­no­ści wśród peł­no­moc­ni­ków Ban­ków doty­czą­ce wykształ­ce­nia oraz świa­do­mo­ści Fran­ko­wi­czów w chwi­li pod­pi­sy­wa­nia umo­wy kre­dy­tu. Bowiem ich zda­niem nie wszy­scy Fran­ko­wi­cze powin­ni pod­le­gać ochro­nie prze­wi­dzia­nej w dyrek­ty­wie 93/13/EWG. Przede wszyst­kim zastrze­że­nia poja­wia­ły się w sytu­acji, gdy Kre­dy­to­bior­ca posia­dał wykształ­ce­nie kie­run­ko­we oraz doświad­cze­nie w pla­ców­ce ban­ko­wej. Wycho­dząc naprze­ciw ocze­ki­wa­niom oraz celem roz­wia­nia wszel­kich obiek­cji Sąd Rejo­no­wy dla War­sza­wy-Śród­mie­ścia wystą­pił do Try­bu­na­łu Spra­wie­dli­wo­ści Unii Euro­pej­skiej z pyta­niem pre­ju­dy­cjal­nym doty­czą­cym tej kwestii.

W dniu 21 wrze­śnia 2023 r. TSUE w spra­wie o sygn. akt C‑139/22 po raz kolej­ny wydał inte­re­su­ją­cy i korzyst­ny wyrok dla Fran­ko­wi­czów. Bowiem TSUE stwier­dził, że prze­pi­sy wspo­mnia­nej dyrek­ty­wy nale­ży inter­pre­to­wać w ten spo­sób, że przed­się­bior­ca ma obo­wią­zek poin­for­mo­wa­nia zain­te­re­so­wa­ne­go kon­su­men­ta o istot­nych cechach zawar­tej z nim umo­wy oraz o ryzy­ku zwią­za­nym z tą umo­wą, i to nawet wów­czas, gdy ów kon­su­ment jest jego pra­cow­ni­kiem i posia­da odpo­wied­nią wie­dzę w dzie­dzi­nie wspo­mnia­nej umowy.

Jest to zde­cy­do­wa­nie bar­dzo dobra wia­do­mość dla Fran­ko­wi­czów. Przy czym nale­ży pod­kre­ślić, że dotych­czas pol­skie sądy rów­nież w tym tema­cie zaj­mo­wa­ły sta­no­wi­ska oraz nale­ży zauwa­żyć, że pozo­sta­ją one toż­sa­me z opi­nią TSUE. Takie orze­cze­nie z pew­no­ścią przy­czy­ni się do dal­szych suk­ce­sów Fran­ko­wi­czów oraz w kolej­nych spra­wach pozwo­li Fran­ko­wi­czom uwol­nić się od tok­sycz­ne­go kredytu.