Wyrok TSUE w sprawie rejestru klauzul niedozwolonych

W dniu 21 wrze­śnia 2023 r. Try­bu­nał Spra­wie­dli­wo­ści Unii Euro­pej­skiej w spra­wie C‑139/22 wydał kolej­ny istot­ny wyrok dla Fran­ko­wi­czów. Bowiem postę­po­wa­nie zosta­ło zaini­cjo­wa­ne przez Sąd Rejo­no­wy dla War­sza­wy-Śród­mie­ścia, któ­ry wystą­pił do TSUE z pyta­nia­mi pre­ju­dy­cjal­ny­mi w tej kwestii.

Pyta­nia doty­czy­ły wykład­ni dyrek­ty­wy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwiet­nia 1993 r. w spra­wie nie­uczci­wych warun­ków w umo­wach kon­su­menc­kich, a mia­no­wi­cie czy do uzna­nia nie­uzgod­nio­ne­go indy­wi­du­al­nie warun­ku umow­ne­go za nie­uczci­wy waru­nek umow­ny wystar­cza­ją­ce jest stwier­dze­nie, że treść tego warun­ku umow­ne­go odpo­wia­da tre­ści posta­no­wie­nia wzor­ca umow­ne­go wpi­sa­ne­go do reje­stru klau­zul nie­do­zwo­lo­nych oraz czy nie­uczci­wy waru­nek umow­ny tra­ci swój nie­uczci­wy cha­rak­ter, jeże­li kon­su­ment może zde­cy­do­wać, że będzie wyko­ny­wał swo­je obo­wiąz­ki wyni­ka­ją­ce z umo­wy w opar­ciu o inny waru­nek umow­ny, któ­ry jest uczciwy.

TSUE po raz kolej­ny opo­wie­dział się po stro­nie Fran­ko­wi­czów oraz w swo­im orze­cze­niu wska­zał, że prze­pi­sy dyrek­ty­wy nie sto­ją one na prze­szko­dzie temu, by waru­nek umow­ny, któ­ry nie był indy­wi­du­al­nie nego­cjo­wa­ny, został uzna­ny przez wła­ści­we orga­ny kra­jo­we za nie­uczci­wy z tego tyl­ko powo­du, że jego treść jest rów­no­znacz­na z tre­ścią posta­no­wie­nia wzor­ca umo­wy wpi­sa­ne­go do kra­jo­we­go reje­stru klau­zul nie­do­zwo­lo­nych oraz że posta­no­wie­nie umo­wy, któ­re ze wzglę­du na warun­ki wyko­na­nia nie­któ­rych prze­wi­dzia­nych w nim zobo­wią­zań dane­go kon­su­men­ta nale­ży uznać za nie­uczci­we, nie może utra­cić takie­go cha­rak­te­ru z powo­du inne­go posta­no­wie­nia tej umo­wy, któ­re prze­wi­du­je moż­li­wość wyko­na­nia przez tego kon­su­men­ta tych zobo­wią­zań na innych warunkach.