Wysoki kurs franka a sytuacja banków

Od dłuż­sze­go cza­su kurs fran­ka szwaj­car­skie­go utrzy­my­wał się na bar­dzo wyso­kim pozio­mie, a woj­na na Ukra­inie spo­wo­do­wa­ła, że kurs fran­ka osią­gnął rekor­do­we wyni­ki, osią­ga­jąc nawet kurs na pozio­mie 4,8375. Ta infor­ma­cja w oczy­wi­sty spo­sób wpły­wa na sytu­ację kre­dy­to­bior­ców, któ­rzy zmu­sze­ni są pła­cić wyż­sze raty.

Tak wyso­ki kurs fran­ka nie jest rów­nież dobrą wia­do­mo­ścią dla samych ban­ków, ponie­waż moż­na spo­dzie­wać się pogor­sze­nia spła­cal­no­ści kre­dy­tów walu­to­wych, na sku­tek cze­go poja­wi się koniecz­ność zawią­zy­wa­nia przez ban­ki wyso­kich rezerw na ryzy­ko kre­dy­to­we. Zwięk­szą się tak­że wymo­gi kapi­ta­ło­we, co dotknie zwłasz­cza ban­ki z niski­mi fun­du­sza­mi wła­sny­mi i dużym port­fe­lem kre­dy­tów fran­ko­wych. Wyso­ki kurs fran­ka posze­rzy ponad­to wyso­kość świad­czeń do zwro­tu po unie­waż­nie­niu umo­wy, a doty­czy to zwłasz­cza kre­dy­to­bior­ców spła­ca­ją­cych raty bez­po­śred­nio w CHF.

Kurs fran­ka umac­nia się sys­te­ma­tycz­nie już od oko­ło 2008 roku, jed­nak to dopie­ro woj­na na Ukra­inie spo­wo­do­wa­ła, że ten osią­gnął swój rekord zbli­ża­jąc się do pozio­mu 5 zł.

Według danych Biu­ra Infor­ma­cji Kre­dy­to­wej, kre­dy­ty fran­ko­we były do tej pory spła­ca­ne lepiej niż zło­to­we, pomi­mo sys­te­ma­tycz­ne­go wzro­stu kur­su. Bio­rąc przy­kła­do­wo pod uwa­gę kre­dy­ty udzie­lo­ne w 2007 roku, udział w port­fe­lu kre­dy­tów opóź­nio­nych w spła­cie (powy­żej 90 dni) wyniósł dla umów zło­to­wych 3 proc., a dla fran­ko­wych 2,6 proc. Róż­ni­ce są jesz­cze więk­sze w przy­pad­ku kre­dy­tów z roku 2008 – 4,9 proc. opóź­nio­nych kre­dy­tów zło­to­wych i tyl­ko 2,6 proc. frankowych.

Tak nie­spo­dzie­wa­na apre­cja­cja szwaj­car­skiej walu­ty może jed­nak pogor­szyć spła­cal­ność kre­dy­tów fran­ko­wych. Trze­ba brać pod uwa­gę fakt, że kurs CHF wzrósł  na prze­strze­ni kil­ku­na­stu lat o ponad 100%.

Dal­sze umac­nia­nie się fran­ka może wywo­łać w przy­pad­ku czę­ści kre­dy­to­bior­ców pro­ble­my z regu­lo­wa­niem zadłu­że­nia. Pogor­sze­nie spła­cal­no­ści kre­dy­tów fran­ko­wych to pro­blem dla ban­ków, któ­re będą musia­ły zawią­zy­wać rezer­wy na ryzy­ko kre­dy­to­we. Ban­ki muszą liczyć się tak­że z więk­szą ska­lą pozwów od Fran­ko­wi­czów, co z kolei ozna­cza wyż­sze rezer­wy na ryzy­ko praw­ne zwią­za­ne z unie­waż­nia­niem przez sądy umów kre­dy­to­wych. W rezul­ta­cie para­dok­sal­nie ban­ki na wzro­ście kur­su fran­ka mogą stra­cić wię­cej niż frankowicze.