Jakie roszczenia podnosi się przeciwko bankom w procesach frankowych?

Prak­ty­ka fran­ko­wych spo­rów sądo­wych z ban­ka­mi wykształ­ci­ła w zasa­dzie czte­ry rodza­je powództw:

1. Powódz­two o unie­waż­nie­nie umowy;
2. Powódz­two o unie­waż­nie­nie umo­wy i zapłatę;
3. Powódz­two o zapła­tę (w przy­pad­ku uzna­nia nie­waż­no­ści umo­wy albo spła­ce­nia cało­ści kredytu;
4. Powódz­two o prze­wa­lu­to­wa­nie, czy­li odfran­ko­wie­nie umo­wy kredytu.

War­to pamię­tać o wyro­ku Try­bu­na­łu Spra­wie­dli­wo­ści z 3 paź­dzier­ni­ka 2018 roku (sygn. C‑260/18) uwa­ża się, że przedaw­nie­nie rosz­cze­nia o unie­waż­nie­nie umo­wy kre­dy­tu bie­gnie nie od chwi­li jego uru­cho­mie­nia, ale od momen­tu zło­że­nia pierw­sze­go oświad­cze­nia przez kre­dy­to­bior­cę wzy­wa­ją­ce­go do unie­waż­nie­nia umowy.

Co do wza­jem­nych roz­li­czeń stron,  Sąd Naj­wyż­szy sta­nął na sta­no­wi­sku, że zasto­so­wa­nie do wza­jem­nych roz­li­czeń w razie unie­waż­nie­nia umo­wy kre­dy­tu fran­ko­we­go ma tzw. teo­ria dwóch kon­dyk­cji, to zna­czy teo­ria mówią­ca o dwóch nie­za­leż­nych od sie­bie rosz­cze­niach (sygn. III CZP 11/20 z 16 lute­go 2021 roku). W związ­ku z powyż­szym bank ma wobec kre­dy­to­bior­cy rosz­cze­nie o zwrot kapi­ta­łu (któ­re to się już przedaw­ni­ło w cią­gu trzech lat od dnia uru­cho­mie­nia kre­dy­tu) i kre­dy­to­bior­ca może żądać od ban­ku zwro­tu wpła­co­nych kwot przez ostat­nie 10 lat przed wyto­cze­niem powództwa.

Naj­czę­ściej fran­ko­wi­cze chcą unie­waż­nie­nia umo­wy, ponie­waż są w trak­cie spła­ca­nia kre­dy­tu. Ewen­tu­al­nie wno­si się wów­czas o zapła­tę wpła­co­nych kwot. Trze­ba jed­nak pamię­tać, że każ­dy przy­pa­dek jest inny i nale­ży go oce­niać indy­wi­du­al­nie. W więk­szo­ści przy­pad­ków nie­zbęd­na będzie pro­fe­sjo­nal­na pomoc w zakre­sie opi­nio­wa­nia umo­wy i usta­le­nia stra­te­gii w każ­dej poszcze­gól­nej sprawie.