Odsetki za opóźnienie w sprawach frankowych

Ogól­ne kwe­stie zwią­za­ne z wypła­tą odse­tek za opóź­nie­nie ure­gu­lo­wa­ne zosta­ły w kodek­sie cywil­nym. Zgod­nie z brzmie­niem art. 481 k.c. oraz 455 k.c. jeże­li dłuż­nik opóź­nia się ze speł­nie­niem świad­cze­nia pie­nięż­ne­go pomi­mo fak­tu, iż świad­cze­nie to powin­no być speł­nio­ne nie­zwłocz­nie po wezwa­niu dłuż­ni­ka do wyko­na­nia, wie­rzy­ciel może żądać odse­tek za czas opóź­nie­nia. W tzw. „spra­wach fran­ko­wych” odset­ki za opóź­nie­nie nale­żą się stro­nie powo­do­wej po otrzy­ma­niu pra­wo­moc­ne­go wyro­ku stwier­dza­ją­ce­go nie­waż­ność zawar­tej przez nią umo­wy z bankiem.

W ostat­nim cza­sie poja­wi­ły się jed­nak kon­tro­wer­sje co do tego, w jaki spo­sób sądy powin­ny nali­czać odset­ki w spra­wach fran­ko­wych. Przy­czy­ną takie­go sta­nu rze­czy sta­ło się uza­sad­nie­nie do uchwa­ły Sądu Naj­wyż­sze­go z dnia 7 maja 2021 roku w spra­wie III CZP 6/21. W doku­men­cie wska­za­ne zosta­ło, iż odset­ki za opóź­nie­nie nie mają być nali­cza­ne od momen­tu skie­ro­wa­nia rekla­ma­cji do ban­ku ani dorę­cze­nia pozwu ban­ko­wi a mogą zostać nali­cza­ne dopie­ro z chwi­lą zło­że­nia przez kre­dy­to­bior­cę oświad­cze­nia, w któ­rym potwier­dzi on zapo­zna­nie się ze skut­ka­mi nie­waż­no­ści umowy.

Na uwa­gę zasłu­gu­je jed­nak fakt, iż wska­za­ne w uchwa­le wyja­śnie­nia rodzą bowiem nie­ko­rzyst­ne skut­ki dla kre­dy­to­bior­ców, z uwa­gi na fakt iż znacz­nie skra­ca­ją one okres, za któ­ry kre­dy­to­bior­cy mogli­by docho­dzić odse­tek za opóźnienie. 

War­to pod­kre­ślić, że kwe­stia spo­so­bu nali­cza­nia odse­tek za opóź­nie­nie w spra­wach fran­ko­wych nie jest jed­nak­że roz­strzy­gnię­ta w spo­sób osta­tecz­ny. Za spra­wą pyta­nia pre­ju­dy­cjal­ne­go w tym zakre­sie wnie­sio­ne­go przez jed­ne­go z sędziów spo­so­bem nali­cza­nia odse­tek usta­wo­wych za zwło­kę ma zająć się TSUE. W związ­ku z tym Fran­ko­wi­czom nie  pozo­sta­je nic inne­go jak cze­kać na roz­strzy­gnię­cie powyż­szej kwestii.