Skarga nadzwyczajna w sprawie frankowej

W ostat­nim cza­sie do Sądu Naj­wyż­sze­go tra­fi­ła kolej­na skar­ga nad­zwy­czaj­na Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go w spra­wie fran­ko­wej. Nato­miast łącz­nie tra­fi­ło do Sądu Naj­wyż­sze­go już ponad 40 skarg, któ­re doty­czy­ły kre­dy­tów fran­ko­wych. Naj­wię­cej kie­ro­wa­nych skarg SN otrzy­mu­je od Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go, Rzecz­ni­ka Praw Oby­wa­tel­skich oraz Rzecz­ni­ka Finansowego. 

Przede wszyst­kim nale­ży wyja­śnić isto­tę oraz cel skar­gi nad­zwy­czaj­nej. W pierw­szej kolej­no­ści nale­ży pod­kre­ślić, że jest moż­li­wość jej wnie­sie­nia tyl­ko w przy­pad­ku, gdy brak jest moż­li­wo­ści zmia­ny lub uchy­le­nia orze­cze­nia w dro­dze innych środ­ków nad­zwy­czaj­nych, któ­ry­mi są: skar­ga kasa­cyj­na, skar­ga o wzno­wie­nie postę­po­wa­nia, skar­ga o stwier­dze­nie nie­zgod­no­ści z pra­wem pra­wo­moc­ne­go orze­cze­nia. 

Pod­mio­tem upraw­nio­nym do wnie­sie­nia skar­gi nad­zwy­czaj­nej jest przede wszyst­kim Pro­ku­ra­tor Gene­ral­ny i Rzecz­nik Praw Oby­wa­tel­skich. Nato­miast w zakre­sie swo­jej wła­ści­wo­ści legi­ty­ma­cję posia­da tak­że m.in. Rzecz­nik Finan­so­wy, Pre­zes Urzę­du Ochro­ny Kon­ku­ren­cji i Kon­su­men­tów oraz Prze­wod­ni­czą­cy Komi­sji Nad­zo­ru Finan­so­we­go. Stro­na postę­po­wa­nia nie ma moż­li­wo­ści wnie­sie­nia takiej skar­gi, nato­miast może ona wystą­pić do pod­mio­tu, któ­ry jest do tego upraw­nio­ny, wska­zu­jąc na potrze­bę jej zło­że­nia. 

Dotych­czas trzy skar­gi zło­żo­ne przez Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go zosta­ły już uwzględ­nio­ne. Pozo­sta­ła część nadal ocze­ku­je na roz­po­zna­nie. Ostat­nia skar­ga zło­żo­na przez Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go doty­czy­ła wyro­ku Sądu Ape­la­cyj­ne­go w Gdań­sku, któ­ry to zmie­nił wyrok Sądu Okrę­go­we­go w Byd­gosz­czy zasą­dza­jąc dodat­ko­wo zwięk­szo­ne kosz­ty pro­ce­su od pozwa­nych kon­su­men­tów na rzecz ban­ku. W uza­sad­nie­niu sądu czy­ta­my, że kon­su­ment obo­wią­za­ny jest do wska­za­nia klau­zul abu­zyw­nych oraz skut­ków zawar­cia umo­wy kre­dy­tu, cze­go w niniej­szej spra­wie zabra­kło. 

W oce­nie Pro­ku­ra­to­ra Gene­ral­ne­go to kon­su­ment pozo­sta­je słab­szą stro­ną umo­wy zatem przy­słu­gu­je mu szcze­gól­na ochro­na. Przede wszyst­kim w toczą­cym się postę­po­wa­niu nale­ży zwe­ry­fi­ko­wać prze­pi­sy doty­czą­ce ochro­ny kon­su­men­ta przed nie­uczci­wy­mi prak­ty­ka­mi ryn­ko­wy­mi oraz treść umo­wy kre­dy­tu pod kątem klau­zul nie­do­zwo­lo­nych. Pro­ku­ra­tor Gene­ral­ny wniósł zatem o uchy­le­nie wyda­ne­go wyro­ku, prze­ka­za­nie spra­wy do ponow­ne­go roz­po­zna­nia oraz wstrzy­ma­nie wyko­na­nia postę­po­wa­nia egze­ku­cyj­ne­go. Jakie będzie roz­strzy­gnię­cie Sądu Naj­wyż­sze­go? O tym prze­ko­na­my się wkrót­ce.